Epizod IV: Egzamin na Chunnina!

Orino czekała przed Lasem Śmierci zachowując spokój. Maskę naciągnęła dziś na twarz jeszcze wyżej niż zwykle. Oparta o jakiś pień drzewa/kolumnę/płot/cokolwiek ze skrzyżowanymi na piersi rękoma, obserwowała przenikliwym wzrokiem zebranych. W myślach układała już plany unicestwienia przeciwnych drużyn i odebrania im zwojów. "Ciekawe czy jeśli mnie poniesie sensei Takashi naprawdę przestanie mnie szkolić..." - zastanawiała się.

Haruki był skupiony ale i bardzo zadowolony, że wreszcie nadszedł ten dzień! Podszedł do Orino i powiedział:
-Dajmy z siebie wszystko! Pokażmy, że jesteśmy najlepszymi shinobi naszemu sensei'owi!
Gdy skończył przyglądał się reszcie uczestnikow by sie cos o nich dowiedzieć.

Orino spojrzała na Harukiego znudzonym wzrokiem, mówiąc:
- Czy ty masz ADHD??

Haruki nie zdążył odpowiedzieć na pytanie Orino, bowiem w tym momencie zjawiła się Tsunade, w obstawie paru Jouninów. Po krótszym zaznajomieniu Was z zasadami, rozdała każdej drużynie zwój.
Drużyna Takashiego otrzymała zwój Nieba, czyli biały. Wręczono go Orino.
Nie chcąc dłużej tego przeciągać, Hokage powiedziała jeszcze parę słów ku powodzeniu egzaminu i rzeczy tym podobnych.
Po paru minutach wszystkie drużyny ruszyły wzdłuż siatki, odgradzającej Las Śmierci, aby wpuścić każdą z drużyn na swoje miejsca.
Orino już widziała, że nie da rady wybić się ponad te drzewa w żaden sposób i załatwienie egzaminu od tak, odpadało.

W końcu zostali sami...wśród drzew, rozchodziły się wszelakie dźwięki charakterystyczne dla tego typu otoczenia: odgłos ptaków, szum liści na wietrze, odgłosy wszelakiego robactwa i wiele wiele innych nieznanych im odgłosów. Dzień, choć dopiero się zaczynał, tutaj zdawał się o wiele mroczniejszy. Promienie słoneczne, które nie przedzierały się przez gęsto ułożone korony drzew, skutecznie ograniczały widoczność na dalsze odległości. Nikt z tej drużyny nie czuł się zbyt bezpiecznie w tym miejscu jak to.

Orino otrzymawszy zwój Nieba, owinęła go ręcznikiem bądź inną szmatką i spakowała do plecaka. Fakt, że to ona ma zwój był jej całkiem na rękę, gdzyż teraz chłopaki będą się musieli starać jeszcze bardziej, aby nikt zanadto nie zbliżył się do niej. Kiedy weszli juz na teren Lasu Śmierci, dziewczyna zwróciła się do Danashiego i Harukiego:
- Mój plan jest prosty: unicestwić i okraść. Chodźmy po prostu w stronę wieży, w końcu i tak siłą rzeczy natkniemy się na jakąś drużynę. - mówiła cichym, chłodnym głosem. - Ewentualnie możemy jaknajszybciej udać się do wieży, i tuż przy niej zaczekać. Wtedy będziemy mieli dużo czasu do zastawinia pułapki. Jakie są wasze pomysły? - spytała podnosząc wzrok na towarzyszy.

-Gorzej będzie jezeli to my wpadniemy w płapke gdy bedziemy szli w strone wierzy. Proponuje przodem puscić klony. Wkoncu musimy przewidziec ruch wroga i jesli bedzie jakas plapka to wpadnia w nią tylko nasze klony. Powiedział Haruki
-My ruszymy jakies 50m za klonami. Orino środkiem ja i Danashi po bokach. Gdy dojdzie do walki ja bede starał się wlaczyc przy Orino aby chronić ją przed atakami, aby ona mogla przygotowywac potęzne ninjutsu - tak jak to było na treningu z senseiem.
Danashi - Ty możesz zastosować swoją technike. Czekać w ukryciu i gdy zjawi się ktoś następny zatakować z zaskoczenia z powietrza.
Haruki przestał mówić i popatrzył im kolejno w oczy.

Danashi przechylił głowę nieco na bok, rozważając propozycję Harukiego. W końcu pokiwał znacząco i rzekł. - W porządku. Twórz klony. - następnie przeniósł wzrok na Orino. - Plan ustalony. Mam nadzieję, że Ci się podoba. - rzekł z uśmiechem do kunoichi, mrużąc lekko oczy.

Orino nic nie mówiąc utworzyła własnego klona. Po chwili spojrzała na Danashiego, nie wiedząc co ma znaczyć to pytanie i uśmiech.
- Tutaj każdy plan jest dobry. Ale Tobie najwyraźniej się podoba, Danashi - wszak wyjątkowo aktywnie jak na ciebie uczestniczyłeś w planach taktycznych. - powiedziała złośliwie, po czym wysłała swojego klona przodem.

-Nie czas na spory Orino. Skupcie sie na zadaniu. Ruszajmy. Powiedział Haruku i zaczął pomykać miedzy drzewami obok strzegąc orino. Sam oczywisce tez sprobował zrobić przed tym klona jeśli mu sie udało puszcza go wraz z klonem Orino i Danashiego.

- Wychodzę z założenia, że lepiej nie robić tego wcale skoro robić to kiepsko. - po wzroku Danashiego dało się zorientować, iż jest to złośliwa docinka w stronę Orino. Spór jednak przerwał Haruki i po paru minutach ruszyli dalej za swoimi klonami. Haruki z łatwością stworzył swojego. Przez jakieś 2 godziny, błądzili po lesie nie mogąc nikogo znaleźć. Czasem zdawało im się, że mijają któryś raz z rzędu to samo miejsce. W końcu jednak wyczuli w odległości paru kilometrów jakieś poruszenie lub małą ilość chakry. Mogła to być inna drużyna, lecz nie koniecznie. Z drugiej strony, zaczęli mieć złe przeczucie, że jeszcze ktoś zbliża się w ich kierunku.

-Wyczuwam kogoś.. Proponuje sie skryć i zastawić szybko płapke. Nasze klony będą przynętami. Gdy wróg zatakuje klony wtedy stworzymy kolejnego z ukrycia i zatakujemy kogoś kto bedzie chcial zniszczyc te nasze pierwsze klony.. musimy przewidziec to ze nasz wrog tez mogl na to wpasc i zatakowac własnym klonem.
Co wy na to? zrozumieliście oco mi chodzi? Powiedział Haruki spoglądając na Orino a potem na Danashiego.

Orino wysłuchawszy planu Harukiego, powiedziała szeptem:
- Dobra. Tylko jedna uwaga. Wróg może zmusić nas do rozdzielenia, a następnie podszyć się pod nas uzywając transformacji. Abyśmy się nie pomylili, musimy mieć hasło. Słuchajcie uważnie, bo nie będę tego powtarzać. - zaczekała aż chłopaki nieco się do niej zbliżą, po czym powiedziała:
- Pytanie brzmi: "Kiedy atakuje ninja?". Natomiast odpowiedź to: [Czas na zapamiętanie był. Powodzenia] Zapamiętali? - po czym wskoczyła na jakieś dogodne drzewo, aby móc ukryć sie w jego gałęziach.

Nim dysputa doszła końca, cała drużyna usłyszała ogromny wybuch, gdzieś niedaleko od strony wieży. Na oko czuli, że jest to jakiś kilometr, bowiem lekki podmuch od wybuchu przeszedł po ich ciałach, napawając shinobi lekką niepewnością. Jeśli było to Jutsu, to bardzo potężne.
Równocześnie zorientowali się, że przeciwnik zmienia kurs w stronę wybuchu, a jakby tego było mało, zaczęło im się zdawać, iż jest tutaj dużo więcej drużyn niźli mogliby się spodziewać. Wszystkie prawdopodobnie zmierzały w stronę eksplozji, która przed chwilą miała miejsce.

Orino odwróciła głowę w stronę, z której dochodził wybuch.
- No, to chyba po naszej genialnej pułapce. - powiedziała sceptycznie. - Szybko, nie ma czasu do stracenia. Wyciszmy swoją chakrę i zmierzajmy w tę stronę co reszta. Kiedy nasze klony kogoś napotkają, po prostu zaatakujemy.

-Jak uważasz Orino choć zdaje mi się że to moze to być zasadzka.. Uważajcie.. Powiedział Haruki rozglądając sie niepewnym wzrokiem.

- Dlatego też klony idą na pierwszy ogień. Poza tym, nudzi mnie już to błąkanie się po lesie. - powiedziała Orino beznamiętnym głosem. - A ty, Danashi? Masz jakieś błyskotliwe uwagi? - zwróciła się do chłopaka nie racząc go nawet spojrzeniem.

Chłopak najzwyczajniej zignorował Orino, odwracając wzrok w przeciwną stronę.
Zbliżając się tak na jakieś 50 metrów do miejsca wybuchu, zatrzymali się czując ogromną ilość chakry w pobliżu. Świadczyło to o dużej liczbie shinobich, znajdujących się w pobliżu.
Słońce, ledwo przedzierające się przez korony drzew, dawało marny ułamek światła całej sytuacji, więc skuteczne wypatrywanie było bezsensowne.
Drużyna mogła siedzieć tutaj, obmyślając dokładny plan działania, lub ruszyć z impetem, wykonać swoją robotę i uciekać do wieży...wiedzieli jednak, że nie mają zbyt wiele czasu do namysłu.

Orino zmarszczyła czoło, zastanawiając się nad jakim sensownym posunięciem. "Jeśli po prostu tam pójdziemy, możemy trafić wprost do paszczy lwa - to może być jakaś zasadzka. Jeśli pozostaniemy tutaj, ktoś możę nas okrążyć i zaatakować na jego warunkach. Trzeba też liczyć się z tym, że ktoś może sobie cały czas zdawać sprawę z naszej obecności tutaj. Pójście bezpośrednio do miejsca skupiska chakry jest zbyt ryzykowne, podobnie jak zostanie tutaj." W koncu dziewczyna zwróciła sie do towarzyszy:
- Wyślijmy swoje klony do miejsca wybuchu. Sami zaś pójdźmy w tamtym kierunku - wskazała kierunek bardziej na lewo od miejsca wybuchu. - Dzięki temu będziemy tam, gdzie wróg się nas nie spodziewa i w razie czego nie my będziemy narażeni, ale nasze klony. Kiedy zajmmiemy dogodną pozycję, stworzymy następne klony, sami zaś pójdziemy dalej. - Orino spodziewala się, że ktoś może ich podsłuchiwać. Dlatego też miała zamiar zostać w miejscu, gdzie mieli stworzyc kolejne klony. W ten sposób klony byłyby przynętą, tak jak pierwotnie zakładał plan Harukiego.

-To wszystko musi miec jakis sens.. ten wybuch był zapewne po to by zwrócić uwage shinobi z okolic.. wiec moze byc to płapka.. Całkowicie sie z Tobą zgodze Orino. Masz całkiem dobry plan, miejmy nadzieje ze sie powiedzie.. nasze klony będą przynętą i czymś w rodzaju sprawdzenia co czai sie na nas zza drzew.
Powiedział Haruki gdy wysłuchał Orino.

Jak chcieli zrobić, zrobili. 3 klony ruszyły ku miejscu wybuchu, 3 poszły na lewo, a cała drużyna została na swoim miejscu, aby nie wpaść w pułapkę. Wszelakie ptactwo, znajdujące się w okolicy było teraz okropnie poruszone i całe jego gromady zmierzały ku właśnie owemu miejscu, gdzie przed chwilą nastąpiła wielka eksplozja. Sami usłyszeli parokrotnie szczęk starcia się dwóch ostrzy i jeszcze dziwniejsze, nieznane im dźwięki, które wcale nie wróżyły dobrze.
Klony, wyszedłszy na pole walki, nie zdążyły nawet zareagować, a już zostały rozbite przez potężną trąbę powietrzną, która szalała po leju od wybuchu.

(Ale ty wiesz, że ja nie chciałam zostawać w miejscu, w którym jesteśmy, tylko pójść w lewo okrążając nieco teren, tam stworzyć klony i je zostawić, a samemu się gdzieś ukryć? Bo nie wiem, czy mnie dobrze zrozumieałeś)
Nawet jeżeli szczęk ostrzy i śmierć klonów przerażały Orino, to nie dawała tego po sobie poznać. Nie odzywała się słowem, a maska skutecznie zasłaniała jej twarz. Dziewczyna ukryła się w jakichś krzakach bądź na drzewie i obserwowała sytuację. Jej klon zaś nawiązał jakąś rozmowę z klonami chlopaków, stając się ewentualną przynętą.

Haruki patrzy na ten powiew i stara się wywnioskować z ktorej storny oberwał jego klon. Prawdopodobnie z miesca ktorego ten powiew wyleciał znajduje sie i shinobi władający tym jutsu.
Jeśli zauwazy kogos to wskazuje to reszcie i cały czas pozostaje przy Orino aby jej bronic w przypadku ataku.

Klony, nawiązujące rozmowę również zostały zniszczone po krótkim czasie. Zdawało im się jednak, iż przeciwnik niszczy je tylko od tak, będąc zajęty teraz czymś innym. Z miejsca, gdzie prawdopodobnie toczyła się walka, dochodziły wszelakie głosy, w których co raz więcej było agresji i nienawiści.
Nim jednak klony zostały zdetronizowane, zdołały ujrzeć zarys 6 postaci, stale ze sobą walczących.
Danashi drapiąc się po skroni palcem wskazującym, rzekł co by przerwać ową ciszę wśród ich drużyny:
- Ruszajmy dalej. Ci tutaj już są wystarczająco zajęci, abyśmy im przeszkadzali.

-Z jednej strony dobrze mówisz nie powinniśmy sie wtrącać w walkę, lecz możemy potem nie mieć okazji zdobyć zwoju. Możemy ruszać jeśli Orino nie ma nic przeciwko.

Powiedział Haruki patrząc w strone Orino