Epizod III - Przetrwać tydzień: Egzamin tuż za rogiem.

[Nie chciałem go zabierać teraz na rozmowę ale skoro już napisałeś to trudno. Zresztą nie sądziłem że mam karteczki czakry przy sobie]

Murayo zabrawszy Harukiego na rozmowę zniknął w lesie jakieś 100 metrów dalej. Po 15 minutach wrócili z rozmowy. Zbierawszy się do dalszej drogi w kierunku Konohy, bowiem mają tam pewien egzamin który trzeba zdać.

- Drużyna 5 minut do odejścia. - powiedział pakując plecak.

Czekam az wszyscy sie zbiorą i ruszam za senseiem myślać cały czas o egzaminie.

Po 5 minutach Takashi zebrał drużynę kontynuując drogę powrotną do Konohy. Nie zostawili niemal po sobie żadnego śladu, a bynajmniej tak im się zdawało.
Wedle założeń na wieczór powinni dotrzeć na miejsce, uwzględniając to, iż będą poruszać się dość porządnym tempem.

Podczas drogi Orino zrównała się z sensei'em.
- Takashi, jak będzie wyglądał egzamin? Słyszałam, że składa się z dwóch etapów. Czy to prawda? - zapytała patrząc przed siebie.

Murayo spojrzał na nią marszcząc czoło mówiąc.

- Mów mi Murayo. - po czym spojrzał na siebie czy aby wszyscy nadążają za jego tempem. Odwrócił głowę do Ornio mówiąc.

- Nie wiem, ostatnio zdarza się że egzaminy teoretyczne są odwoływane z pewnym powodów. Nie wiem jak będzie w tym roku, ale wierze że go zaliczycie bez problemu. - przerwał na chwilę - Natomiast druga część będzie zależeć już tylko od was i w tym miejscu już wam nie pomogę. Mogę wam jedynie doradzić co robicie źle i na co musicie uważać by nie popełnić błędu który będzie kosztował was przegraną lub nawet gorzej. Pocieszający jest jednak fakt że nie musicie wygrać turnieju by zostać Chunninem. Starszyzna z wiosek zbiera się i omawia danego geninna oraz jego postępowanie w walce decydując czy może nim zostać nawet jeśli przegrał w pierwszej walce. Pamiętajcie by przede wszystkim myśleć a nie działać, to jest najbardziej pożądana cecha u przyszłych shinobi - zakończył oczekując jeszcze jakiś pytań.

Orino zastanowiła się chwilę nad słowami sensei'a. Po jakichś 10 min (niezależnie od tego czy aktualnie poruszany jest inny temat rozmowy) zapytałam jakgdyby chciała się dowiedzieć, która jest godzina:
- Murayo, co się dzieje z zawodnikiem, jeżeli podczas turnieju zabije swojego przeciwnika?

Podróż miała trwać jeszcze długo, tudzież mieli wiele czasu na tego typu rozmowy.

[Co po naszemu oznacza: piszcie dopóki chcecie / dopóki Ance nie skończą się pytania ]

Haruki o nic nie pytał słuchał tylko tego co mówi Orino. Był skupiony i spokojny jak nigdy. Zastanawiał sie nad tym co wydarzyło sie podczas spotkania w 4 oczy z senseiem oraz nad egzaminem. Był pełen determinacji. Musze zdać!

Murayo spojrzał na Orino surowym wzrokiem mówiąc.

- A jak myślisz co się dzieje jak ktoś kogoś zabije. - powiedział patrząc na nią - To nie wioska Ukrywa we Mgle. Nawet jeśli nie zrobią zawodnikowi nic za to ja osobiście nie chce trenować mordercy. - powiedział patrząc w przód. W tym co mówił miał swój powód i poparcie tego co kiedyś się wydarzyło i choćby Hokage miała go za to zawiesić będzie uparcie stał przy swoim.

Orino wysłuchała odpowiedzi sensei'a; jego wypowiedź o wiosce, z której pochodził utkwiła jej w pamięci. Po chwili ponownie zapytała:
- Sensei, najwyraźniej źle sformułowałam pytanie. Czy ów "morderca" zostanie wykluczony z turnieju?

Murayo spojrzał na nią jeszcze bardziej zdziwiony mówiąc.

- No jeśli dany osobnik potrafi uczestniczyć za kratkami w turnieju to nie. - odparł ironią na słowa młodej Orino.

- Nawet nie ważcie mi się walczyć by kogoś zabić z zimną krwią. Bo jeśli nie pójdziecie siedzieć to ja na pewno już was nie będę uczył. Zresztą co to za pytanie ? Orino zaczynasz mnie martwić, jeśli dalej tak pójdzie to porozmawiamy sobie na poważnie. Shinobi to osoba która zabija w ostateczności a nie każdego napotkanego przeciwnika. Wiem że czasami trzeba walczyć by zabić ale na razie takie rzeczy was nie dotyczą i nie będą dotyczyć. Zrozumiano. - spojrzał na każdego z osobna surowym wzrokiem.

Haruki był troche przerazony tym co mowiła Orino.. Przypominał sobie jej potęzne ataki ktore o malo co nie zabiły Murayo.. Co bedzie jesli mi przyjdzie walczyc z nią.. Kazdy jej atak moze mnie zabić.. a ona jeszcze sobie nic z tego nie robi.. Moze byc ciezko..

Orino patrząc w dal słuchała tego, co mówi Takashi. Gdy zapytał, czy dotarło do nich, to co chciał im przekazać, beznamiętnym tonem odparła:
- Jasne, sensei. - po czym zamilkła i zajęła się obserwacją drogi do wioski.

Przemierzając tak las, co raz częściej mijali znajome miejsca, co oznaczało, iż zbliżają się powoli do celu.
Niebo z koloru niebieskiego / błękitnego powoli zalewało się różem, pomarańczą, czerwienią. Było ciepło choć nieco wietrznie. Las w końcu mógł ożyć po ulewach, których ślady zostaną jeszcze przez parę dni widoczne.
Na wieczór, kiedy było już całkiem ciemno, a słońce dało się widzieć w oddali za horyzontem, z trudem przebijające się przez niegroźne chmurki, drużyna dotarła na miejsce. Jedni wrócili do domu, inni do tymczasowego miejsca pobytu. Mimo wszystko mogli być z siebie zadowoleni, albowiem poszło im dużo łatwiej niż ktokolwiek mógłby się spodziewać.
Przechodząc przez główną bramę Konohy, widzieli tych samych strażników co poprzednio. Ludzie powoli zbierali się z ulic, aby zakończyć dzień pracy.
Teraz musieli zameldować to co zameldować powinni, a resztę czasu poświęcić na przygotowania do egzaminu.

[2 dni]

Ruszam z resztą żeby zameldować o całej sytuacji, oczywiscie nie odzywam sie nie pytany zostawiam wszystko sensei'owi. Po zameldowaniu pytam Murayo lub Hokage ktory przydzielil nam misje, o Gai senseia - czy jest w wiosce gdzie go znajde itp, chciałbym dowiedzieć sie czegos o ciężarkach stosownaych podczas treningów Taijutsu. Następnie ide odwiedzić dom klanu Hyuga.

Orino także bez słowa poszła z resztą złożyć meldunek. Następnie, gdy zrobiło się już ciemno, wybrała się nad rzekę, żeby potrenować swój limit. Starała się za pomocą wiatru zmrozić wierzchnią warstwę wody. Jak nie wychodziło, to próbowała dalej na różne sposoby. Trenowała w ten sposób tak długo, aż jej wyszło lub dopóki nie padła z wyczerpania.

Murayo pierwsze co zrobił to zabrał swoją drużynę zdać raport. Od razu skierował się z całą drużyną do pałacu Hokage gdzie na wejściu poprosił o widzenie w sprawie raportu z ważnej misji rangi. Po widzeniu u Hokage poprosił ją by porozmawiać z nią jeszcze w cztery oczy na temat egzaminu i kilku innych spraw wioski które nie dotyczą młodych geninów. Zresztą należy im się odpoczynek. Gdy wychodzili powiedział im że rano spotka się z nimi o tej samej porze by porozmawiać na temat przygotowań do egzaminu.

Konoha kładła się do snu. Po rozmowie z Hokage, Murayo sam nie wiedział co myśleć o całej tej sprawie. Punkt widzenia, który sobie wyrobił został zachwiany słowami Tsunade, lecz to była jego prywatna sprawa.

Orino stawała się co raz lepsza w swoim żywiole, lecz taka kontrola i manipulacja swym żywiołem to było za mało, aby w jeden wieczór cokolwiek osiągnąć. Wielu świetnych shinobi pracuje całe miesiące, aby czynić takie rzeczy. Około godziny 12 w końcu sobie odpuściła...trening nie dawał zadowalających ją efektów, a ona sama nie miała już specjalnie siły.
Noc była całkiem ciepła, choć stojąc przy Orino odczuwało się zupełnie coś innego...mimo to kunoichi sama była spocona i zgrzana po takim wysiłku. W końcu ruszyła do domu, kładąc się spać nie mając siły myśleć o niczym innym.

Haruki dowiedział się, iż Gai Sensei jest w sali treningowej. Kiedy się tam udał, ujrzał jak dwoje podobnych sobie ludzi ćwiczy TaiJutsu. Był to tylko trening, lecz wyglądał imponująco. Obydwoje prezentowali taki poziom, o którym Haruki mógł na razie tylko pomarzyć. Kiedy zauważyli młodego chłopaka szybko stanęli wyprostowani witając Cię ciepłymi uśmiechami. [Sesja na PW Robek]

Orino zanim położyła się do łózka nastawiła sobie budzik żeby nie spóźnić się na spotkanie. Zasypiając, w jej głowie błądziły słowa: "Wciąż jestem za słaba... słaba...".

(Czyli co wychodzi na to że tutaj nie było jeszcze egzaminu czy już jest po ?!? )

Murayo wyszedł od Hokage podniesiony trochę na duchu, jednakże ta sprawa męczyła go jeszcze trochę. Po wyjściu z Pałacu skierował się do bibloteki wypożyczyć parę książek w związku z kreowaniem własnej techniki. Musiał poczytać parę rzeczy by móc ją stworzyć i tym samym przyczynić się w rozwoju Konohy. Po wyjściu z bibloteki wrócił do domu wziąźć prysznic i poczytać parę książek przed snem. W jego głowie coraz bardziej kreowała się nowa technika którą jeszcze do tej pory nie mógł sobie sprecyzować. Przed snem nastawił sobie budzik na rano by spotkać się z drużyną.

Rano cała drużyna spotkała się w umówionym miejscu i o umówionej porze. Każdy z Nich odczuwał efekty dni ostatnich, tudzież nie błyskali najlepszymi humorami.
Egzamin, który odbyć się miał dnia następnego, zajmował co raz więcej myśli w ich głowach, a z czasem doszło do tego, że nie potrafili myśleć o niczym innym...może za wyjątkiem Murayo, którego egzamin tak mocno nie dotyczył.

Dzień zapowiadał się ładnie mimo wczesnej pory i typowego dla ranka chłodu. Niebo, przyćmione mgłą unoszącą się nad Konohą w połączeniu z pomarańczowo złocistym słońcem, rzucało na Kraj Ognia senny, sielankowy blask.

Ostatnie wolne chwile przed parodniowym wysiłkiem i trudem.

Orino jak zwykle do nikogo się nie odzywając stała spokojnie ze skrzyżowanymi na piersiach rękoma. Z lekko spuszczoną głową wyglądała jakby była czymś przygnębiona. Przymknęła lekko oczy i czekała, aż sensei wyda im jakieś polecenie bądź powie coś sensownego.

Murayo przyszedł jak zwykle pierwszy na miejsce spotkania oczekując całej trójki. Spojrzał na nich wszystkich swoim jak zwykle leniwym i jakże wymownym znudzonym wzrokiem. Usiadł sobie przed nimi na pniu drzewa siedząc nieco wyżej zabierając się za przemowę.

- Ok, drużyno. Jutro jest wielki dzień, jutro macie szanse zostać chunninami. Jeśli powiem że jesteście gotowi to skłamie gdyż nie ma takiej liczby treningów która by was do tego przygotowała. Przygotowanie do tego egzaminu zależy w dużej mierze od was. Ja jestem tutaj tylko by was nakierować na właściwe tory. Pamiętajcie shinobi to człowiek nie tyle myślący, co działający myślami taktycznymi. Taktyka, taktyka i jeszcze raz taktyka. Nawet z nie wiadomo jakimi technikami bez dobrej taktyki nie macie najmniejszych szans zostać chunninem. Nie znacie wrogich technik i myślenie taktyczne powoli wam się bronić i atakować wroga do czasu gdy rozgryziecie jego techniki by móc go wyeliminować. - zwracając oczy na Harukiego.

- Haruki... twój największy atut to walka wręcz i powinieneś prowadzić walkę na własnych zasadach, zmuszając przeciwnika do takiej walki. Jeśli jednak wróg skutecznie broni się przed twoim zbliżeniem po prostu tego nie rób ucieknij w inne miejsce dla ciebie odpowiednie by wróg walczył po twojemu, na twoim terenie lub nawet wpadł w twoją zasadzkę goniąc Cie. - patrzał na niego jeszcze czy aby zrozumiał co do niego powiedział. Następnie wzrok przeniósł na Danashiego mówiąc krótko.

- Ty Danashi myśle że jesteś wystarczająco gotow. Oprócz szczęścia i rozsądku nie muszę ci już nic mówić. - szybko przeniósł wzrok na Orino chwilę wpadając w zadumę nie bardzo wiedząc jak zabrać się do rozmowy z nią.

- I na końcu nasza Orino... Cóż z tobą sprawa jest ciężka. Owszem twoje techniki są silne, nawet bardzo. Jednakże twoja obrona i walka wręcz leży i kwiczy. Nie wszystko jednak stracone. Dopóki będziesz trzymać wroga na dystans swoimi miażdżącymi technikami możesz dużo osiągnąć. Pamiętaj aby tylko zmusić lub zatrzymać wroga gdy tylko zbliży się za blisko do Ciebie. Pamiętaj by walczyć taktycznie a nie czym popadnie strzelając technikami licząc na błędy wroga lub to że nie uda mu się danej techniki zablokować. Twój limit krwi jest potężny i pozwala modyfikować wodę i wiatr na bardzo zróżnicowane sposoby. Pomyśl przez chwilkę jak mogłabyś zmienić te dwa żywioły w lód by zmienić obraz zwykłego średnio trudnego do zablokowania ataku w całkiem nowy i zaskakujący atak. - zakończył oczekując jakiś pytań, sugestii, zażaleń.

Gdy sensei zaczął przemowę, Orino skierowała wzrok w jego stronę, słuchając, co też ma do powiedzenia. Kiedy zamilkł, zapytała:
- Czy to wszystko, Murayo? Jeżeli to koniec spotkania, to pozwól, że się oddalę. Mam jeszcze parę rzeczy do zrobienia.

Haruki wysłuchał wszystkiego uwaznie. Gdy Murayo skonczył Haruki kiwnął głową i powiedział:
-Zrozumiałem sensei! Postaram sie zapamiętać Twoje uwagi i wykorzystać je podczas mojej walki. Mam nadzieje ze nie przyniose Ci wstydu sensei zrobie wszystko by nie przegrać! Podkreślił z entuzjazmem, pełen sił i zapału.